utworzone przez mczech | sie 29, 2017 | Uncategorized
Inspekcja Transportu Drogowego (w skrócie ITD) – wyspecjalizowana, umundurowana i uzbrojona formacja kontrolna, powołana na mocy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Do podstawowych zadań Inspekcji należy między innymi kontrola i zapewnienie przestrzegania następujących przepisów prawnych:
ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym;
przepisów międzynarodowych w zakresie przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi;
przepisów ruchu drogowego przez kierujących pojazdami;
W 2011 roku Inspekcja Transportu Drogowego uzyskała nowe uprawnienia na które składają się:
od stycznia:
kompetencje Ministra Infrastruktury i Budownictwa w zakresie wydawania uprawnień w międzynarodowym transporcie drogowym (przejęła likwidowane gospodarstwo pomocnicze Ministerstwa Infrastruktury);
od lipca:
kontrola przestrzegania przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych w odniesieniu do prawidłowości uiszczenia opłaty elektronicznej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.
ujawnianie za pomocą stacjonarnych urządzeń rejestrujących naruszeń przepisów ruchu drogowego w postaci przekraczania dopuszczalnej prędkości oraz niestosowania się do sygnałów świetlnych. Zadania te realizowane są w ramach systemu automatycznego nadzoru nad ruchem drogowym, który budowany jest w oparciu o projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko.
Cel działalności Inspekcji
poprawa bezpieczeństwa w ruchu drogowym;
przeciwdziałanie degradacji dróg;
oddziaływanie na przedsiębiorców w celu przestrzegania przez nich prawa;
przeciwdziałanie nieuczciwej konkurencji w transporcie drogowym;
eliminowanie patologicznych zjawisk w transporcie drogowym.
Inspekcja współdziała z Policją, Strażą Graniczną, Służbą Celną, Inspekcją Weterynaryjną, Państwową Inspekcją Pracy, Inspekcją Handlową, a także organami prowadzącymi kontrolę podatkową i zarządcami dróg publicznych.
Organizacja Inspekcji Transportu Drogowego
Osobny artykuł: Główny Inspektorat Transportu Drogowego.
Inspekcją Transportu Drogowego kieruje Główny Inspektor Transportu Drogowego, który stanowi centralny organ administracji rządowej, podległy ministrowi do spraw transportu. Głównemu inspektorowi podległych 10 delegatur właściwych w sprawach CANARD i SEPO. CANARD to Elektroniczny System Nadzoru nad Ruchem Drogowym – sieć fotoradarów, a w przyszłości odcinkowych mierników prędkości i rejestratorów przejazdu pojazdu przez skrzyżowania na czerwonym świetle. SEPO, inaczej e-Myto, czyli system elektronicznego poboru opłat za przejazd pojazdów lub zespołów pojazdów o DMC pow. 3,5 ton po wybranych odcinkach dróg krajowych. W struktury Inspekcji Transportu Drogowego wchodzi także 16 Wojewódzkich Inspektoratów Transportu Drogowego. Kierują nimi Wojewódzcy Inspektorzy Transportu Drogowego. W całym kraju zatrudnionych jest ok. 500 inspektorów. Wykryte przez nich nieprawidłowości trafiają do Centralnej Ewidencji Naruszeń, którą prowadzi Główny Inspektor Transportu Drogowego.
utworzone przez mczech | sie 23, 2017 | Uncategorized
Inspekcja Transportu Drogowego została powołana ustawą z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Podstawową przesłanką jej utworzenia była konieczność zapewnienia uczciwej konkurencji w transporcie drogowym oraz bezpieczeństwa ruchu drogowego i ochrony środowiska, co stanowiło jeden z wymogów akcesyjnych Unii Europejskiej.
Polska Inspekcja organizowana była w ramach projektu współpracy bliźniaczej (tzw. twinning project) PHARE PL 9908.01 – „Przygotowanie podstaw prawnych i utworzenie Inspekcji Transportu Drogowego”, za pośrednictwem którego, w tworzeniu struktury i podstawy prawnej funkcjonowania formacji udział wzięli eksperci – przedstawiciele Francji i Niemiec.
W lutym 2002 r. w utworzonych 16 Wojewódzkich Inspektoratach Transportu Drogowego rozpoczęto postępowanie rekrutacyjne na stanowisko młodszego inspektora transportu drogowego. Po ukończonym sześciomiesięcznym kursie specjalistycznym z dniem 1 października 2002 r. pierwszych 80 inspektorów ITD rozpoczęło pracę na drogach całej Polski.
Początkowo do zadań Inspekcji należała między innymi kontrola stanu technicznego pojazdów ciężarowych i autobusów poruszających się po polskich drogach oraz dokumentów przewozowych i innych dokumentów związanych z wykonywaniem transportu drogowego. Działania miały na celu wzrost poziomu przestrzegania przepisów obowiązujących w transporcie drogowym, w szczególności w zakresie czasu pracy kierowców i przewozu materiałów niebezpiecznych, co wpływa na poprawę bezpieczeństwa i porządku w ruchu drogowym.
Od powstania Inspekcji jej kompetencje ulegały stopniowemu rozszerzeniu, co w znacznym stopniu wynikało z konieczności zapewnienia wykonywalności nowych regulacji Unii Europejskiej w zakresie transportu drogowego oraz wywiązania się z postanowień umów bilateralnych i multilateralnych, których stroną była Rzeczpospolita Polska. Konsekwentnie już w 2004 r. inspektorzy transportu drogowego uprawnieni byli do kontroli wprowadzanych do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych, a od roku 2005 również do weryfikacji rodzaju używanego paliwa. W roku 2007 Inspekcja Transportu Drogowego uzyskała natomiast nowe zadania związane z wdrożeniem w Polsce dyrektywy 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie minimalnych warunków wykonania rozporządzeń Rady (EWG) nr 3820/85 i 3821/85 dotyczących przepisów socjalnych odnoszących się do działalności w transporcie drogowym oraz uchylającej dyrektywę Rady 88/599/EWG, stając się podstawowym organem realizującym zadania kontrolne przewidziane w niniejszej dyrektywie.
W październiku 2004 r. Inspekcja Transportu Drogowego przystąpiła do Europejskiej Kontroli Drogowej (Euro Contrôle Route) – międzynarodowej organizacji zrzeszającej obecnie 14 państw Unii Europejskiej. ECR stanowi forum współpracy państw europejskich sprzyjające wzajemnej wymianie informacji oraz koordynacji działań kontrolnych, uwzględniające wymianę dobrych praktyk oraz prowadzenie wspólnych szkoleń inspektorów. Organizacja ma na celu zapewnienie koherencji podejmowanych na terenie UE działań kontrolnych, a także poprawę ich efektywności zwiększając skuteczność egzekucji prawa i poziom jego przestrzegania oraz promując zasady uczciwej konkurencji w sektorze transportowym.
Z początkiem 2011 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego przejął od Ministra Infrastruktury kompetencje w zakresie wydawania uprawnień w międzynarodowym transporcie drogowym. Jednocześnie na mocy ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym ITD uzyskała uprawnienia do kontroli samochodów osobowych. Zgodnie z nową podstawą prawną inspektor transportu drogowego upoważniony jest do przeprowadzenia czynności kontrolnych w razie uzasadnionego podejrzenia, że kierowca jest pod wpływem alkoholu, lub innego środka odurzającego albo w przypadku gdy stwierdzi, iż doszło do rażącego naruszenia przepisów ruchu drogowego lub spowodowania zagrożenia bezpieczeństwa. Mandat karny może zostać nałożony również w sytuacji ujawnienia naruszenia przepisów ruchu drogowego przy użyciu przyrządów kontrolno-pomiarowych lub urządzeń rejestrujących, będących w posiadaniu tej formacji.
W strukturze Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego powołane zostało Centrum Automatycznego Nadzoru nad Ruchem Drogowym, do którego należy realizacja nowych zadań związanych z ujawnianiem za pomocą stacjonarnych urządzeń rejestrujących (tzw. fotoradarów) naruszeń przepisów ruchu drogowego polegających na przekraczaniu dozwolonej prędkości oraz niestosowaniu się do sygnałów świetlnych (tzw. rejestratory wjazdu na czerwonym świetle). Utworzono również 10 delegatur terenowych, które niezależnie od wypełniania podstawowych kompetencji Inspekcji, odpowiedzialne są za obsługę i utrzymanie tych urządzeń.
utworzone przez mczech | sie 15, 2017 | Uncategorized
Konwencja AETR to europejska umowa dot. pracy załóg pojazdów, które wykonują międzynarodowe przewozy drogowe.
Sporządzono ją 1 lipca 1970 roku w Genewie, a weszła ona wżycie 6 lat później. Polska ratyfikowała tę konwencję w październiku 1992 roku.
Konwencja AETR określa:
-
Minimalny wiek kierowcy (18 lat – dla pojazdów z naczepami, przyczepami o DMC nie większej niż 7,5 tony; 18 lub 21 lat w przypadku innych pojazdów, lecz musi on posiadać świadectwo kwalifikacji zawodowych; 21 lat dla transportu drogowego pasażerów).
-
Czas odpoczynku kierowcy, jego przerwy (45 minut bądź oddzielne okresy co najmniej po 15 minut; dzienny odpoczynek – 11 godzin).
-
Czas prowadzenia pojazdu (maksymalny czas jazdy bez przerwy – 4,5 godziny; maksymalny dzienny czas jazdy – 9 godzin).
-
Obowiązek montowania oraz używania urządzenia kontrolnego, a także jego homologacji i kontroli każdego dnia, w którym prowadzony jest pojazd samochodowy (przyrząd kontrolny – tachograf rejestruje prędkość pojazdu, długość przebytej drogi, ograniczenie dopuszczalnej prędkości pojazdu, czas prowadzenia, moment otwarcia wykresówki – tarczy, przerwy w pracy, charakterystyczne dane dotyczące kierowcy oraz pojazdu).
-
Obowiązek nadzoru czasu prowadzenia pojazdów przez przedsiębiorstwa.
-
Zakaz wynagradzania premią lub dodatkiem do stałego wynagrodzenia kierowców w ramach długości przebytej drogi lub ilości przewiezionych towarów.
Zarówno czas pracy kierowcy, jak i czas odpoczynku muszą być rejestrowane w tachografach na specjalnych tarczach bądź też kartach zapisu. Umowa AETR, która precyzuje czas pracy i odpoczynku kierowców wraz z Kodeksem Pracy stanowi podstawę rozliczania czasu pracy.
Jeśli kierowca oddali się od pojazdu i nie będzie on w stanie użyć tachografu, to musi on wszystkie okresy pracy (z wyłączeniem prowadzenia pojazdu) wprowadzić automatycznie czy też ręcznie dokarty zapisu.
Tarcze rejestrujące czas pracy kierowcy muszą być przechowywane przez pracodawcę przez okres co najmniej jednego roku.
Podczas używania kart zapisów kierowca nanosi na nią następujące informacje: imię i nazwisko, datę oraz miejsce rozpoczęcia, zakończenia korzystania z karty, numer rejestracyjny każdego przydzielonego mu pojazdu, godzinę każdej zmiany podróży).
Cel konwencji AETR:
-
zwiększenie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
-
popieranie rozwoju, jak również usprawnienie międzynarodowego transportu drogowego pasażerów oraz ładunków,
-
uregulowanie przepisów odnoszących się do warunków zatrudnienia w międzynarodowych przewozach drogowych zgodnie z zasadami Międzynarodowej Organizacji Pracy.
Obecnymi członkami tej konwencji dot. czasu pracy kierowcy są:
Belgia, Dania, Francja, Holandia, Hiszpania, Portugalia, Wielka Brytania, Włochy, Polska, Niemcy, Irlandia, Luksemburg, Szwecja,Norwegia, Grecja, Czechy, Słowacja, Słowenia, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Białoruś, Jugosławia, Estonia, Łotwa, Mołdawia,Austria i Rosja.
http://www.akademia-tp.pl/konwencja-aetr.htm
utworzone przez mczech | sie 9, 2017 | Uncategorized
Konwencja ATP – umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów, sporządzona 1 września 1970 r., w Genewie. Do umowy przystąpiło 26 państw łącznie z Polską, która ją ratyfikowała w 1984 r. Podpisanie umowy miało na celu polepszenie warunków jakości szybko psujących się artykułów żywnościowych w czasie ich przewozu.
Postanowienia umowy stosuje się do:
- Każdego przewozu wykonywanego na rzecz osób trzecich lub na własny rachunek wyłącznie transportem samochodowym, kolejowym lub obydwoma rodzajami
- Przewozów morskich na odległość mniejszą niż 150 km, pod warunkiem, że ładunki dostarczane są bez przeładunku środkami transportu używanymi do przewozu lądowego i pod warunkiem, że przewozy te poprzedza lub następuje po nich jeden lub kilka przewozów lądowych
Pojazdy wykorzystywane do przewozów szybko psujących się artykułów żywnościowych powinny spełniać także normy termiczne
utworzone przez mczech | sie 2, 2017 | Uncategorized
TIR – międzynarodowa konwencja celna z 14 listopada 1975 dotycząca przewozu towarów samochodami ciężarowymi w transporcie międzynarodowym, pozwalająca uprościć procedury na przejściach granicznych i w urzędach celnych w celu większej skuteczności przewozów drogowych.
Samochód ciężarowy poruszający się na karnecie TIR wyjeżdżający z jednego państwa jest – w myśl konwencji TIR – sprawdzany i plombowany na przejściach granicznych albo w dowolnym urzędzie celnym zlokalizowanym w środku kraju wywozu towaru, a zostaje odplombowany i skontrolowany dopiero w państwie docelowym, natomiast wszystkie granice krajów tranzytowych mija z formalnościami ograniczonymi do minimum.
Konwencję TIR zaczęto stosować tuż po skończeniu II wojny światowej (pierwsze porozumienie w tej sprawie zawarto w 1959 roku), a należy do niej kilkadziesiąt krajów: wszystkie w Europie, a także większość państw, które utrzymują dość dużą liczbę samochodów ciężarowych w ruchu międzynarodowym (między innymi Turcja, Rosja, Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Uzbekistan, czy Iran). W lipcu 2016 roku konwencję TIR podpisała również Chińska Republika Ludowa.
Samochód ciężarowy przewożący towar pod osłoną karnetu TIR powinien być opatrzony niebieską tabliczką z białym literowym skrótem TIR – stąd wzięło się potoczne określenie dużych samochodów ciężarowych w języku polskim mianem tirów. Użycie słowa tir w języku polskim jako określenie dużego samochodu ciężarowego, służącego do przewozów na trasach międzynarodowych, jest również poprawne.
Najnowsze komentarze